ترس،ترس،ترس...تا مرگ!

یادداشت شماره5:

شاید بعضی وقت ها اونقدر میترسیم از پذیرفته نشدن که حتی شانسمون رو برای نشون دادن اونچه که هستیم امتحان نمیکنیم.ترس از اینکه کارمون یا حرفمون مورد توجه و استقبال یه عده قرار نگیره مثه یه مرگ تدریجی و آروم از پا درمون میاره.یه روز ما میمونیم و ترس هامونو عمری که هیچ ماحصلی نداره.حتی شانسمونم امتحان نکردیم.ما میمونیم و یه دنیا حسرت...درست عین وقتی که امتحان تستی باشه،بدون نمره منفی...