قلمت پایدار!

یادداشت شماره 6:

هیچ وقت تابه حال رمان نخونده بودم.دوتا از هدیه های  تولدم  کتاب بود.یکی یه رمان ایرانی(نمیدونم چرا اینو به من داد؟!)یکی هم یه رمان انگلیسی.اول ربه کا رو خوندم.طرز نوشتن خیلی خوب بود.اما رمان ایرانی!به غایت بیخود بود!ازاین عشقایی که دختر از نظر زیبایی یه چیزیه که اصلا....رویاییه و خواننده احتمالا یه احمق(بلانسبت!)فرض شده که اینو اینطوری توصیف کردن،آقای عاشق هم که ازاون خوشگل وخوشتیپای روزگاره که اتفاقا بسی هم پولداره واینقدر عاشقه که گفتن نداره و .....تهشم که معلومه! با یه ادبیات مزخرف تر از موضوع!فقط10صفحه ی اول،5صفحه ی وسط و 5صفحه ی آخرشو خوندم!و محکم تر رو موضوع قبلی خودم ایستادم!

قصه های عشق و عاشقی کسل کننده هست،دیگه اگر ازنوع ایرانیش باشه  بدتره.راست گفتن،پسته ی ایرانی،زعفرون ایرانی،فرش ایرانی...اینا همه تکن!ولی رمان ایرانی مزخرفه و روی همه ی اینا رو سفید کرده!