برای من:
این چند روز خیلی ذهنم درگیره انتخاب رشته هست.میدونم که میتونم خودمو علاقه مند کنم به هر چیزی،سابقش رو هم داشتم.تا حد خیلی زیادی تونستم خودمو به یه درس علاقه مند کنم.البته احتمالا یه حس قوی درونی در من وجود داشت که تونستم همچین کاری کنم و مطمئنم اون حس هنوزم درباره ی خیلی از زیرشاخه های رشته ی ریاضی برای من وجود داره.البته به جز رشته هایی که درس شیمی مایه ی اصلیشون باشه:))
پیشنهاد همه،از مشاورها تا آدمای عادی اطرافم که سررشته ی خاصی دراین زمینه ندارن،دبیری هست.من فیزیکو دوست دارم اما ریاضی رو خیلی دوست دارم...ولی مشکل بزرگم اینجاست که مهندسی رو انتخاب کنم یا دبیری و اینکه با توجه به رتبم میتونم مهندسی های خوب تو یکی از سه شهر مورد نظرم(تهران-اصفهان-شیراز)رو بیارم.مشکل اینجاست که ریسک کنم و بدست آوردن زودهنگام شغل رو پول رو رها کنم یا نه...بعضی ها استدلالشون اینه که با خوندن دبیری از نظر آینده ی شغلی تضمینی،به علاوه که رویایی فکر نکن و استقلال مالی و شغل رو فراموش نکن.واینکه میتونی ادامه تحصیلم بدی.و دلیل مهم دیگشون زندگی آیندست...میگن تو ازدواج خواهی کرد،همسر خواهی داشت،حداقل یه بچه خواهی داشت...ولی خودم خوب میدونم که برنامه ای که داشتم این نبود!این بود که مهندسی مورد علاقمو بخونم...ادامه بدم...ولی نباید هیچ عنصر بیرونی در برنامم خلل ایجاد کنه.ولی انگار قسمت رو نمیشه پیش بینی کرد و شاید منِ مخالف ازدواج(حداقل حالا حالا ها)چند سال دیگه ازدواج کردم!از قسمت حرف میزنن،از آسایش کاری و تحصیلی صحبت میکنن که به نظرمن یه نوع تنبلی مفرطه که دارن به این اسم ازش حرف میزنن!
البته و صد البته اگر دبیر ریاضی هم بشم برنامش رو از قبل ریختم و کاری رو که میخوام از یه مجرای دیگه ادامه میدم(ان شاالله)ولی سعی میکنم،مثل تمام این مدت...
